Historia

W latach 1471 i 1524 na zlecenie rządzących wspólnie w Saksonii braci Ernesta i Albrechta powstała późnogotycka budowla zamkowa — Zamek Albrechtsburg. Nowa rezydencja miała godzić w sobie funkcje reprezentacyjnego centrum administracji oraz zamku mieszkalnego. Tym samym budowla była nie tyle obiektem obronnym, co raczej zamkiem rezydencyjnym – pierwszym w historii niemieckiego budownictwa.

Świeżo powołany na głównego architekta Saksonii Arnold z Westfalii otrzymał zlecenie na wzniesienie okazałej budowli. Ze względu na strome zbocze samo podpiwniczenie musiało objąć dwa piętra, tworząc fundament pod parter i trzy piętra wyższe. Nowością architektoniczną było przede wszystkim wyszukane poprowadzenie światła przez okna z łukami kotarowymi oraz występujące w całym zamku sklepienia kryształowe. Z kunsztem godnym największych mistrzów zaprojektowana została duża klatka schodowa z krętymi schodami, wijącymi się wokół finezyjnie poprowadzonego słupa. Nowatorskie były również grubsze ku górze ściany oraz niektóre rozwiązanie techniczne jak chociażby wyciągi kominowe prowadzone częściowo w ścianach.

Zamek Albrechtsburg nigdy nie został wykorzystany do swoich pierwotnych celów. Jeszcze podczas budowy bracia podzielili między siebie podległe im terytorium. Zamek poza sporadycznymi przyjęciami czy spotkaniami łowieckimi stał przez większość czasu pusty. Dopiero August Mocny w 1710 r. tchnął w zamek nowe życie, tworząc w jego wnętrzach pierwszą w Europie manufakturę porcelany.

Zanim przeniesiono manufakturę w 1863 r. do nowych pomieszczeń produkcyjnych, porcelana przez 153 lata produkowana była w gotyckich wnętrzach zamku Albrechtsburg. Przywrócenie pierwotnego, gotyckiego wyglądu zamku oraz likwidacja szkód powstałych w pomieszczeniach wykorzystywanych przez manufakturę wymagało gruntownych prac restauracyjnych.  

Dodatkowe środki finansowe, pochodzące z wypłat repatriacyjnych Francji za wojnę niemiecko-francuską umożliwiły nowe artystyczne wykończenie zamku. Od roku 1873 zaczęły powstawać malowidła ścienne, które tematyzowały głównie historyczne wydarzenia związane z zamkiem, Marchią Miśnieńską, dynastią Wettynów oraz powstaniem »białego złota«. Obok utrzymanych celowo w nowoczesnym stylu malowideł ściennych powstały również ornamentalne malowidła wg gotyckich wzorów, które wykonał prof. Ernst Händel z Weimaru. Z czasem doszły również wierne historycznie kopie mebli, podłóg, drzwi, a także eksponaty takie jak flagi, broń, oświetlenie, piece i kominki.